உலகம் சுற்றிய முதல் தமிழ்ப்பேராசிரியர்

டாக்டர் மு.வ வின் பெருவாழ்வு

 



டாக்டர்.மு.வரதராசனார்

 இருபதாம் நூற்றாண்டின் தமிழக வரலாற்றிலும், தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றிலும் தமிழ்ப் பேராசிரியர் டாக்டர் மு.வரதராசனார் அவர்களின் சீரிய தமிழ்த் தொண்டு முதன்மையான இடம் பெறுவதாகும்.  அவர் ஈடு இணையற்ற பெரும் எழுத்தாளராக விளங்கினார்.  உலகத் தமிழர்களின் உள்ளங்களைக் கவர்ந்த முதல் தமிழராக அவர் திகழ்ந்தார்.  மு.வ என்ற பெயர் ஒலிக்காத இடமில்லை. 

 

குடும்பமும் அவரும்

 

அருமை அன்னை அம்மாக்கண்ணம்மாளுக்கும் அறிவில் சிறந்த தந்தை முனுசாமி அவர்களுக்கும் செல்லப் பிள்ளையாக 25.04.1912 ஆம் ஆண்டு வட ஆர்க்காடு மாவட்டத்திலுள்ள திருப்பத்தூரில் பிறந்தார்.  முதலில் அவருக்கு வழங்கிய பெயர் திருவேங்கடம் என்பதாகும்.  தாத்தாவின் பெயரை இடும் மரபுக் காரணமாக வழங்கிய பெயரே ‘வரதராசன்’ என்னும் பெயர்.

 

1935 இல் மாமன் மகள் இராதாவை மணந்தார்.  அவருக்கு ஆ ண் மக்கள் மூவர் உள்ளனர்.  அவர்கள் முறையே திருநாவுக்கரசு, நம்பி, பாரி ஆகியோர் ஆவர்.  அம்மூவரும் மருத்துவத் துறையில் மாமணிகளாகத் திகழ்கின்றனர்.

 

கல்வி

 

அவர் வேலத்திலும், வாலாசாவிலும் தொடக்கக் கல்வியைக் கற்றார்.  உயர்நிலைப் பள்ளிப் படிப்பை அவர் திருப்பத்தூரில் பயின்றார்.  அவர் முருகைய்ய முதலியாரிடம் தமிழ் கற்றுப் புலவர் முதல் நிலைத் தேர்வில் தேர்ச்சி பெற்றார்.  பின்னர் அவர் 1935 ஆம் ஆண்டு தமிழ்ப் புலவர் தேர்வு எழுதிச் சென்னை மாநிலத்திலேயே முதல்வராகத் தேர்ந்து உரூபாய் ஆயிரம் பரிசு பெற்றார்.  1939 இல் பி.ஓ.எல் பட்டமும் 1944 இல் எம்.ஓ.எல் பட்டமும் பெற்றார்.  1948 இல் சென்னைப் பல்கலைக்கழகத்திலேயே முதன் முதலாகத் தமிழில் டாக்டர் பட்டம் பெற்றார்.  1972 ஆம் ஆண்டில் அமெரிக்காவிலுள்ள ஊஸ்டர் கல்லூரி அவருக்கு இலக்கியப் பேரறிஞர் (டி.லிட்) என்ற சிறப்புப் பட்டத்தை நல்கிப் பெருமைப்படுத்தியது.  அமெரிக்கப் பல்கலைக் கழகம் ஒன்றில் டி.லிட் என்னும் சிறப்புப் பட்டம் பெற்ற முதல் தமிழறிஞ்அர் மு.வ அவர்களே ஆவார்.

 

தொழில்

 

அவர் 1928 இல் முதல் தாலுகா அலுவலகத்தில் எழுத்தராகப் பணிபுரிந்தார்.  1935 ஆம் ஆண்டு முதல் நகராட்சி உயர்நிலைப் பள்ளியில் தமிழாசிரியராகப் பணியாற்றினார்.  1939 முத்ல 1944 ஆம் ஆண்டு வரை டாக்டர் அ.இலட்சுமணசாமி முதலியார் அவர்களின் நல்லுதவியுடன் தமிழ் விரிவுரையாளராகப் பச்சையப்பன் கல்லூரியில் பணியாற்றினார்.  1945 ஆம் ஆண்டு அக்கல்லூரியிலேயே தமிழ்த்துறைத் தலைவர் ஆனார்.  இடையே ஓராண்டு சென்னைப் பல்கலைக் கழகத்தில் தமிழ்த் துணைப் பேராசிரியராகப் பணிபுரிந்தார்.  அறிஞர் ரா.பி. சேதுப்பிள்ளை அவர்களின் மறைவுக்குப் பிறகு 1961 முதல் 1971 வரை சென்னைப் பலகலைக்கழகத்தில் தமிழ்த்துறைத் தலைவராகப் பணியாற்றினார்.  1971 முதல் 1974 வரை மதுரைப் பலகலைக்கழகத்தின் புகழ்மிக்க இணையற்ற துணைவேந்தராகப் பணிபுரிந்தார்.

 

பன்மொழிப் புலமை

 

தமிழ், ஆங்கிலம், தெலுங்கு, மலையாளம், கன்னடம், இந்தி முதலிய மொழிகளைக் கற்றுப் பன்மொழிப் புலவராகத் திகழ்ந்தார்.

 

உலகை வலம் வந்த முதல் தமிழ்ப் பேராசிரியர்

 

அவர் உருசியா, மலேசியா, சிங்கப்பூர், பாரிஸ், இலங்கை, இங்கிலாந்து, பிரான்சு, ஜப்பான், ஜெர்மனி, கிரேக்கம், எகிப்து, அமெரிக்கா முதலிய உலக நாடுகளை எல்லாம் சுற்றிப் பார்த்த முதல் தமிழ்ப் பேராசிரியராக விளங்கினார்.

 

தனிப் பண்புகள்

 

மனத்தால் கூடப் பிறர்க்குத் தீங்கு எண்ணாமல் சான்றோராக வாழ்ந்தார்.  ஒன்றனை இழந்தாலோ அல்லது தொலைந்தாலோ அதற்காக அவர் கவலைப்பட்டதில்லை.  காரணம் அதனால் பயன் இல்லை என்பது அவரது கருத்து.  வீணாக வருந்தும் நேரத்தை வேறு ஆக்க வேலைக்குப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்பதே அவரது கொள்கை.

(வரும்---------2)